ต้องยอมรับว่าธุรกิจรถเข็น สามารถเข้าถึงลูกค้าได้ทุกตรอกซอกซอย จึงไม่แปลกที่ผู้ประกอบการนิยมทำธุรกิจรถเข็น เพื่อกระจายสินค้าให้เข้าถึงผู้บริโภค ทำให้ผู้บริโภคได้รับความสะดวกในการเข้าถึงสินค้าหรือบริการ

เหตุผลส่วนใหญ่ที่ทำให้เราไม่กล้าลงทุนคือกลัวเจ๊ง กลัวขาดทุน กลัวทุกสิ่งทุกอย่างว่าจะไม่เป็นไปอย่างที่ใจคิด ข้อแตกต่างระหว่างคนที่ประสบความสำเร็จกับคนธรรมดาคือการตัดสินใจ

แม้ว่าระบบแฟรนไชส์จะถูกออกแบบให้เจ้าของธุรกิจ ไม่ต้องเสียเงินลงทุนในการขยายสาขาให้แก่ผู้ซื้อแฟรนไชส์ และผู้ซื้อแฟรนไชส์ก็ไม่ต้องเสียเงินลงทุนจำนวนมาก ในการก่อร่างสร้างธุรกิจด้วยตนเองตั้งแต่เริ่มต้น แต่อย่าลืมว่าระบบแฟรนไชส์เป็นเรื่องของการลงทุน ช่วยเหลือเกื้อหนุน ให้การสนับสนุนกันและกัน ซึ่งสิ่งเหล่านี้ล้วนแต่เป็นค่าใช้จ่ายและต้นทุน

การเริ่มต้นสร้างระบบแฟรนไชส์นั้น ไม่ได้มีความซับซ้อนอะไรมากมาย เพียงแต่เจ้าของธุรกิจต้องมีทีมงานที่มีความอดทน และการเข้าใจระบบงานแฟรนไชส์ในระดับที่ดีพอ และต้องมีแรงทุนทรัพย์เป็นตัวผลักดัน ขับเคลื่อน ไม่อย่างนั้นก็เหมือนรถน้ำมันหมด รถสวยออกแบบดีแค่ไหน ไม่มีน้ำมันให้วิ่ง ก็หมดท่าเหมือนกัน

ในระบบแฟรนไชส์ มีทั้งผู้ขายแฟรนไชส์ และผู้ซื้อแฟรนไชส์ อีกคนหนึ่งสร้างระบบขึ้นมาขาย อีกคนหนึ่งถ้าอยากมีธุรกิจเป็นของตัวเอง ก็เอาเงินไปซื้อแบรนด์แฟรนไชส์ดีๆ ติดตลาดแล้วมาเปิดกิจการ

หนึ่งในองค์ประกอบ หรือคุณสมบัติของธุรกิจที่จะเข้าสู่ระบบแฟรนไชส์ คือ ระยะเวลาในการก่อตั้งธุรกิจ เพราะระยะเวลาก่อตั้งยิ่งนานเท่าไหร่

เชื่อว่าผู้ประกอบการหน้าใหม่หลายคน อาจเกิดอาการตื่นเต้น หากวันหนึ่งร้านของคุณขายดิบขายดี จนมีคนมาขอซื้อแฟรนไชส์ ทั้งที่ในใจอยากจะขายให้ในตอนนั้นเลย

เชื่อว่าวันนี้มีธุรกิจจำนวนไม่น้อยที่สนใจจะสร้างธุรกิจตนเองให้เข้าสู่ ระบบแฟรนไชส์ เพราะมองเห็นหนทางการเติบโตและมองเห็นโอกาสการสร้างรายได้ แต่ผู้ประกอบการจำนวนไม่น้อยเช่นกันยังขาดความรู้และความเข้าใจที่ถูกต้องในระบบแฟรนไชส์เป็นอย่างมาก