“การตลาดสายตาสั้น” (ตอนที่ 2) โดย สุรวงศ์ วัฒนกูล
ผมไปเข้าคิวซื้อ ข้าวเหนียวมะม่วง ที่ ร้านอาหารระดับห้าดาว ล่วงหน้า 15 ปี ก่อนที่โควิดจะเข้าเมือง ข้าวเหนียวนุ่มรสอร่อย แต่ละชุดจะมีพนักงานบริการปอกมะม่วงให้เสร็จสรรพ อุดหนุนครั้งแรกแบรน์เขาแทรกเข้ามาเต็มหัวใจ หลายวันผ่านไปแวะซื้อรอบที่สอง พนักงานคนใหม่นิสัยเจ้าเล่ห์ หยิบมะม่วงมีตำหนิเป็นรอยช้ำขึ้นมาปอก
ผมบอกปากสั่นว่า “ลูกนี้ไม่เอาครับน้อง ขอเปลี่ยนลูกใหม่เอาที่ไม่งอมไม่มีรอยช้ำ” เธอก้มหน้าก้มตาข่มขืนหัวใจพร้อมกับพูดแถไปว่า “งอมแบบนี้แหละรสชาติหวานดี!” ผมชักเริ่มไม่เกรงใจจึงถามกลับไปว่า “ถ้าลูกที่งอมมันหวานดีแล้วเอาลูกที่ไม่งอมเอามาขายรวมกันทำไม” เธอมองหน้าผมเหมือนจะแยกเขี้ยวกัดคอ ผมท้วงติงต่อว่า “น้องเอาลูกที่งอมมาปาดตรงรอยช้ำทิ้งไปเยอะ ผมขาดทุนสิ”
ก่อนจะเกิดสงครามข้าวเหนียวมะม่วง หัวหน้าเธอเดินมายกมือไหว้ผม “สวัสดีครับ อาจารย์ เดี๋ยวผมจะแถมให้ลูกหนึ่งนะครับ” ผมไหว้ตอบขอบคุณท่านหัวหน้า จ่ายตังค์แล้วเดินออกไปขึ้นรถ
สองสามปีถัดมา อ.เสน่ห์ ศรีสุวรรณ มีดำริจะจัดงานสังสรรวิทยากรกลุ้มนักพูดก็โทรมาล็อคคิวผมล่วงหน้า ผมก็ขอโทษและบอกปฏิเสธไปว่า “ผมตั้งใจไว้แล้วว่าจะไม่เข้าร้านนี้” ผมไม่ได้เสนอข้อแม้อื่นใด แต่ อ.เสน่ห์ ศรีสุวรรณ ตัดสินใจนัดย้ายไปร้านอื่น ผมจึงขออโหสิเจ้าของร้านไว้ ณ ที่นี้
กรณีดั่งว่านี้ สะท้อนภาพรวมไลฟ์สไตล์ของคนหลายคนในร้านอาหารนี้ติดเชื้อ “ การตลาดสายตาสั้น ” ฝังหัวมานาน มีผู้กล้าหาญถามผมว่า “เอาอะไรมาวัดว่า ร้านนี้สายตาสั้น ร้านนั้นสายตายาว!” ดูไม่ยากเลย
SME กลุ่มใด ผู้ร่วมงานไม่มองการณ์ไกล คิดแต่จะขาย ละเลยความต้องการของลูกค้า กินสั้นไม่กินยาว ไม่เล่าประโยชน์ที่ลูกค้าจะได้รับ หลับหูหลับตายัดเยียดข้อเสนอ ไม่ปักหมุดชี้จุดมุ่ง ด้นสดแผนในอนาคตไม่มีการจัดเตรียม ไม่คิดที่จะปรับไม่สดับที่จะเปลี่ยน ไม่เลือกมนุษย์ที่เข้าถึงคนเข้าร่วมงาน
แสดงว่า ไม่แลจึงไม่เห็น ไม่เห็นจึงไม่เล็งเพราะไม่รู้จะเล็งเคลมจุดไหน ไม่เล็งจึงไม่คิดเพราะจอในหัวคิดไม่มีภาพไม่มีอักษรปรากฏจึงไม่มีแง่คิดอะไรงอกเงย ไอ้เกยตื้นเรื่องเบาะๆ โดนหินโสโครกเจาะเรื่องจะยาว
ยกตัวอย่างง่ายๆว่า ผู้ร่วมงานไม่มองการณ์ไกล คือ ไม่มองข้ามช็อต มันคล้ายกับเราเล่นสนุ้คเกอร์โดยแทงลูกขาวให้วิ่งไปกระทบลูกแดงลงหลุม ไม่ได้คิดเผื่อว่าจะให้ลูกขาวไปหยุดอยู่หลังลูกสีอะไร มันก็มีอุปสรรคในการเล่นช็อตต่อไป ถ้าเล่นแบบนั้นไปเรื่อยๆอย่าได้หวังว่าผู้ชมจะเชียร์ ยุคนี้ทัวร์พร้อมลุยทุกตลาดออนไลน์
เจ้าสัวคนไทยท่านหนึ่งช่างคิดแต่เล็งไม่สุดปลายทำให้บริษัทชะตาพลิกผัน ผลิต รองเท้ากลิ่นลูกกวาด ออกวางจำหน่าย ช่วงแรกลูกค้าแวะมาแกะกล่องลองเอามาสูดดมดูรู้สึกว่ากลิ่นมันหอมชื่นใจ หลังจากใช้กันไปหลายครั้งกลิ่นมันอื้อฮือ
ท่านพลาดเรื่องการเล็งให้เห็นผลว่า กลิ่นหอมในรองเท้า มันจะหอมไปได้สักกี่วัน ผมก็ เห็นใจ เสียดาย และ จุกอก เพราะมีคนจกเอาความคิดนี้ไปต่อยอด ผลิต สเปรย์ฉีดดับกลิ่นอับในรองเท้า ร้านขายรองเท้าสั่งซื้อกันอื้อซ่า ท่านใดไม่อยากจะเสียรูปคดีตกเป็นเหยื่อการตลาดสายตาสั้น ผมยินดีเป็นที่ปรึกษาให้ฟรี
วิทยากร : ดร.สุรวงศ์ วัฒนกูล
การตลาดสายตาสั้น
- การตลาดสายตาสั้น หลักประเมินตัวตนไว้ให้พิจารณา 4 ประเด็น (ตอนที่ 1) – https://bit.ly/3SXXxoy
- “การตลาดสายตาสั้น” (ตอนที่ 2) โดย สุรวงศ์ วัฒนกูล – https://bit.ly/3Ehkn6B
- “การตลาดสายตาสั้น” (ตอนที่ 3) โดย สุรวงศ์ วัฒนกูล – https://bit.ly/3rw9GWf
- “การตลาดสายตาสั้น” (ตอนที่ 4) โดย สุรวงศ์ วัฒนกูล – https://bit.ly/3EeL2Rp
อ้างอิงจาก https://bit.ly/3S5sS95
